Use this url to cite publication: https://hdl.handle.net/20.500.12259/59954
Options
History as an April fool’s joke. Defamiliarising collective memory in Rabih Mroué’s “So Little Time”
Author(s)
Półtorak, Arkadiusz |
Title
History as an April fool’s joke. Defamiliarising collective memory in Rabih Mroué’s “So Little Time”
Other Title
Istorija tarsi balandžio pirmosios pokštas. Kolektyvinės atminties defamiliarizacija Rabih Mroué performanse „So Little Time“ („Tiek mažai laiko“)
Is part of
Meno istorija ir kritika, 2018, nr. 14, p. 40-50
Journal Title
Journal Issue Title
Date Issued
Date Issued | Issue | Start Page | End Page |
---|---|---|---|
2018 | 14 | 40 | 50 |
Abstract
In the article, Rabih Mroué’s performance-lecture “So Little Time” (2017) is discussed as an example of counterfactual mobilization for the purposes of political critique in contemporary art and theatre. I scrutinize Mroué’s references to the modern history of Lebanon and—drawing upon a cultural analysis of this performance— discuss the artist’s rendering of the instrumentalization of Lebanese collective memory by competing factions in the country’s political scene. Drawing upon existing readings of Rabih Mroué’s oeuvre offered by Charles Esche and Shela Sheikh, I posit that the artist reveals the arbitrary quality of the representations of the past through defamiliarization (“ostranenie”), and that his method bears an affinity to Jacques Derrida’s notions of deconstruction and decolonization.
Šiame straipsnyje Rabih Mroué performansas – paskaita „So Little Time“ („Tiek mažai laiko“, 2017) – aptariamas kaip neįgyvendintos kontr(a)faktinės mobilizacijos pavyzdys, skirtas politinei kritikai šiuolaikiniame mene ir teatre. Straipsnio autorius, taikydamas kultūrinę performanso analizę, tiria Mroué aliuzijas apie šiuolaikinę Libano istoriją, diskutuoja ir aptaria menininko, kuris meta iššūkį šalies politinei sistemai, pasmerkimą instrumentalizacijai kolektyvinėje Libano atmintyje. Tiriant ir analizuojant išlikusius Rabih Mroué kūrinius, kuriuos pabrėžia Charlesas Esche ir Shela Sheikh, straipsnio autorius postuluoja, kad menininkas, pasitelkdamas defamiliarizaciją, atskleidžia prieštaringas praeities reprezentacijas ir joms būdingus bruožus. Autorius taip pat pabrėžia, kad jo taikomas metodas turi sąsajų ir yra giminingas Jacques’o Derrida teiginiams apie dekonstrukciją ir dekolonizaciją.
Type of document
type::text::journal::journal article::research article
Language
Anglų / English (en)